Stefan en Lisette

We werden ouder op het stille veld We waren mager als het ochtendlicht We lazen zwijgend in elkaars gezicht Hoe iedere dag zich weer opnieuw voltrok De echte wereld was een verre ster Het dorp te klein en de zee te ver Bij nader inzien, altijd achteraf Hadden we alle tijd Vergaten alle tijd Alle tijd Van ons werd verder niks verwacht We doken van de steigers in de nacht Er zat een diepe waarheid in de domste grap Er was altijd wat en op het stille veld stonden Stefan en Lisette, zoals ze altijd op foto's staan Zo wit en stil en achteraan Alsof ze alles al Alsof toen alles al Alsof we alles al Stefan en Lisette Altijd samen maar niet echt een stel Zo'n soort liefde kon niet echt bestaan Hij dronk te veel en zij was veel te fel Alles wat ik weet Zoals hij haar dan soms lachen deed Kon niemand, iemand anders ooit Want ze begrepen elkaar En ze deelden elkaar En wij keken ernaar Hij was een rare en was nogal lui Ze was een weegschaal en was nogal mooi Ze had een racefiets en een tik en een schipperspet Wie was er eigenlijk niet verliefd nou toen op Lisette Stefan schreef een boek Maar dat hebben we eigenlijk nooit geloofd Hij las Bukowski en een vroege Proust Hij rookte Chesterfield Hij citeerde Marx Hij droeg zwarte Clarks Rosalie ging trouwen Roel en Bas gingen studeren in een andere stad Toen Lisette ook ging en nog een paar ben ik verhuisd in juni Later ook dat jaar Het regende maar door maar de herfst zou later prachtig zijn En Stefan bleef maar waar hij was Met zijn demo's Met zijn basgitaar En zijn boekenkast De wereld werd een ander land Ik verloor toen iedereen een beetje uit het oog Stefan werkte bij een krant voor een tijdje Toen was er dacht ik iets aan de hand met een meisje Het leven van Lisette Was toen al tamelijk veel en toen al aardig verward En toen ook altijd al een gebroken hart Van weer een andere man En weer een andere man En weer een andere man Oké oké oké oké er is soep Zei Stefan op een avond in april Stond ze daar weer op de stoep Ze konden echt niet koken Maar het ging voor de rest best goed Met kerstmis waren we er allemaal Haar bed stond in de keuken En het was gewoon zoals het was Hij had een kerstpakket Ze had zijn kleren aan We zongen Hold The Line Ze zeggen dat een ziel soms verdwaalt Ze zeggen dat het 's middags had gesneeuwd In de bomen hing een lage mist Toen alles om haar heen zich van een naam ontdeed Alles wat ik weet Zoals hij haar dan soms lachen deed Kon toen niemand iemand anders nog En de zomer kwam En de zomer ging En de winter ging Voorbij, voorbij, voorbij Ze zaten in de auto van z'n broer Het had geregend of waarschijnlijk iets dan op de weg Maar Stefan remde niet, dat is wat de buurman zegt God weet hoe, maar het ging heel erg hard Ik wist het zelf ook niet, ik hoorde het later pas Bij nader inzien altijd achteraf Ze begrepen elkaar En ze deelden elkaar En wij keken ernaar We werden ouder op het stille veld We waren mager als het ochtendlicht We lazen zwijgend in elkaars gezicht Hoe iedere dag zich weer opnieuw voltrok

We grew older on the quiet field We were thin as the morning light We read silently in each others' faces How every day passed by The real world was a distant star The village too small, and the sea too far On second thoughts, always in hindsight We had all the time, Forgot all the time, All the time Nobody expected anything more from us We dove off the piers at night There was a deep truth in the stupidest of jokes There was always something, and on the quiet field stood Stefan and Lisette, the way they always look on photos So white and silent and in the back As if they already… everything… As if everything was already… As if we already… everything… Stefan and Lisette Always together, but not really a couple That kind of love couldn't really exist He drank too much, and she was far too intense All I know is this: The way he would make her laugh sometimes, Nobody ever could anybody else Because they understood each other And they shared each other And we looked on He was a weirdo and rather lazy She was a Libra and rather pretty She had a racing bike and a tic and a skipper hat Honestly, who wasn't in love with Lisette back then? Stefan was writing a book But we never really believed that He read Bukowski and some early Proust He smoked Chesterfields He cited Marx He wore black Clarks Rosalie got married Roel and Bas went to go study in another city When Lisette went too, with some others, I moved in June Later that same year It kept on raining, but the autumn would be beautiful later And Stefan just stayed where he was With his demos With his bass guitar And his bookcase The world became a different country I lost track of everyone a little then Stefan worked at a newspaper for a while I think he had something going on with a girl around then Lisette's life Was already quite a lot then, and pretty confused, And already always a broken heart By yet another man And yet another man And yet another man "Okay, okay, okay, okay, there's soup" said Stefan one night in April She'd shown up there on the sidewalk again They really couldn't cook But other than that things went fine For Christmas we were all there Her bed stood in the kitchen And it just was the way it was He'd gotten a Christmas gift box She was wearing his clothes We sang Hold The Line They say a soul gets lost sometimes They say that it had snowed that afternoon In the trees there hung a low fog As everything around her ridded itself of a name All I know is this: The way he would make her laugh sometimes, Nobody else could make anybody else And the summer came And the summer went And the winter went Passed by, passed by, passed by They were in his brother's car It had rained, or probably there was something on the road But Stefan didn't brake, that's what the neighbor said God knows how, but things went by very fast I didn't know myself, I only heard it later On second thoughts, always in hindsight They understood each other And they shared each other And we looked on We grew older on the quiet field We were thin as the morning light We read silently in each others' faces How every day passed by